Ülkemizin folklorik temelini oluşturan bağlama, yapılış büyüklüklerine göre farklı isimlerle anılmaktadır.
Büyükten küçüğe;
– Meydan Sazı,
– Divan Sazı,
– Çöğür,
– Bağlama,
– Bozuk,
– Aşık Sazı,
– Tambura,
– Cura Bağlama,
– İki Telli Saz,
– Bulgarı,
– Irızva,
– Kara Düzen ve
– Cura
olmak üzere 13 farklı bağlama türü bulunmaktadır. Ses olarak en kalın olan bağlama Meydan Sazı, En ince sesli ve en küçük olansa Cura’dır.
Bağlama üç ana kısımdan oluşmaktadır. Bunlar;
– Gövde,
– Göğüs ve
– Saptır
Gövde ya da tekne adı verilen kısmın yapım tekniklerine göre bağlamalar iki ana kategoride incelenebilir; Oyma bağlamalar ve Yaprak bağlamalar. Tekne denilen kısım ağaç kütlesinden oyularak hazırlanıyorsa bu bağlamalar oyma bağlama olarak adlandırılır. Günümüzde giderek terk edilmiş olan bu yapım yönteminde ağaç kütükleri çeşitli aletler yardımı ile oyulur ve yekpare bir gövde elde edilir. Oyma işi ne kadar ince yapılırsa bağlamanın ses kalitesi de o oranda artmaktadır. Bunun için iyi kurutulmuş ağaç tercih edilir ancak bu yöntemle 80-100 yaşındaki kıymetli bir hammaddeden sadece 4 ya da 5 adet oyma tekne elde edilebilmektedir.
Yaprak ya da dilimli yapım tekniğiyle yapılan bağlamalar hem ağaç israfını önler hem de aynı ağaç kütlesinden daha çok bağlama yapılabilmesine imkan tanır. Daha az maliyetli olan bu yöntemle hem estetik hem de ses yönünden kaliteli bağlamalar yapmak mümkündür.
